مولانا

غزل شمارهٔ ۲۲۷۱

جود الشموس علی الوری اشراق

و وراء ها نور الهوی براق

و وراء انوار الهوی لی سید

ضائت لنا بضیائه الافاق

ما اطیب العشاق فی اشواقهم

العشق ایضا نحوهم مشتاق

هموا لرؤیته فلاحت شمسه

حارت و کلت نحوه الاحداق

نادی منادی عاشقیه بدعوه

طفقوا الی صوت النداء و ساقوا

سکروا برؤیته و راح لقائه

لا تحسبوهم بعد ذاک افاقوا

ان شئت من یحکیک برق خدوده

ضعفی و صفره و جنتی مصداق