مولانا
غزل شمارهٔ ۲۳۰۴
۱
هر روز پری زادی از سوی سراپرده
ما را و حریفان را در چرخ درآورده
۲
صوفی ز هوای او پشمینه شکافیده
عالم ز بلای او دستار کشان کرده
۳
سالوس نتان کردن مستور نتان بودن
از دست چنین رندی سغراق رضا خورده
۴
دی رفت سوی گوری در مرده زد او شوری
معذورم آخر من کمتر نیم از مرده
۵
هر روز برون آید ساغر به کف و گوید
والله که بنگذارم در شهر یک افسرده
۶
ای مونس و ای جانم چندانت بپیچانم
تا شهد و شکر گردی ای سرکه پرورده
۷
خستم جگرت را من بستان جگری دیگر
همچون جگر شیران ای گربه پژمرده
۸
همرنگ دل من شو زیرا که نمی‌شاید
من سرخ و سپید ای جان تو زرد و سیه چرده
۹
خامش کن و خامش کن دررو به حریم دل
کاندر حرمین دل نبود دل آزرده
۱۰
شمس الحق تبریزی بادا دل بدخواهت
بر گرد جهان گردان در طمع یکی گرده
تصاویر و صوت
نظرات