مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۳۲۴

۱

روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده

دستار گرو کرده بیزار ز سجاده

۲

من مست و حریفم مست زلف خوش او در دست

احسنت زهی شاهد شاباش زهی باده

۳

لب نیز شده مستک گم کرده ره بوسه

من مستک و لب مستک و آن بوسه قواده

۴

این دلبر پرفتنه با جمله دستان‌ها

خوش خفته و جمله شب این عشرت آماده

۵

این صورت‌ها جمله از پرتو او باشد

و آن روح قدس پاک است از صورت‌ها ساده

۶

شمس الحق تبریزی شرحی است مر این‌ها را

آن خسرو روحانی شاهنشه شه زاده

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1311
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 858
حسین رستگار :

نظرات

user_image
جابر محسنی
۱۳۹۵/۰۳/۰۱ - ۰۷:۴۶:۵۳
میشه بفرمایید در مصرع دوم از بیت سوم معنی کلمه "قواده" چیست
user_image
یوسف
۱۳۹۶/۰۴/۰۴ - ۰۵:۱۸:۰۷
معنای لغوی قواده، زنی است که برای مردان دیگر زن یا جفت پیدا می کند. مولانا در اینجا با هنرمندی تمام این لغت را گرفته و آن را واسطه رسید لب خویش به لب یار می خواند.
user_image
Raha
۱۳۹۹/۰۲/۲۹ - ۰۲:۳۷:۱۱
معنی و مفهوم اولین بیت چیست؟