مولانا

غزل شمارهٔ ۲۴۷

بانگ تسبیح بشنو از بالا

پس تو هم سبح اسمه الاعلی

گل و سنبل چرد دلت چون یافت

مرغزاری که اخرج المرعی

یعلم الجهر نقش این آهوست

ناف مشکین او و مایخفی

نفس آهوان او چو رسید

روح را سوی مرغزار هدی

تشنه را کی بود فراموشی

چون سنقرئک فلا تنسی

۱۳۹۹/۱۲/۲۳ - ۱۵:۳۱:۲۸

بیت نخست مصرع دوم باید خوانده آید: سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی.

۱۳۹۹/۱۲/۲۳ - ۱۸:۰۴:۰۵

باسلام و پوزش مصرع دوم بیت نخست چنین خوانده شود:پس بگو سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی