مولانا
غزل شمارهٔ ۲۴۹۷
۱
صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی
لعل و عقیق می‌کند در دل کان گداییی
۲
گر ز فلک نهان بود در ظلمات کان بود
گوهر سنگ را بود با فلک آشناییی
۳
نور ز شرق می‌زند کوه شکاف می‌کند
در دل سنگ می‌نهد شعشعه عطاییی
۴
در پی هر منوری هست یقین منوری
در پی هر زمینیی مرتقب سماییی
۵
صورت بت نمی‌شود بی‌دل و دست آزری
آزر بتگری کجا باشد بی‌خداییی
۶
گفت پیمبر به حق کآدمی است کان زر
فرق میان کان و کان هست به زرنماییی
تصاویر و صوت
نظرات