مولانا
غزل شمارهٔ ۲۵۶۳
۱
من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی
ای جان و جهان برجه از بهر دل مستی
۲
ای مست مکش محشر بازآی ز شور و شر
آن دست بر آن دل نه ای کاش دلی هستی
۳
ترک دل و جان کردم تا بی‌دل و جان گردم
یک دل چه محل دارد صد دلکده بایستی
۴
بنگر به درخت ای جان در رقص و سراندازی
اشکوفه چرا کردی گر باده نخوردستی
۵
آن باد بهاری بین آمیزش و یاری بین
گر نی همه لطفستی با خاک نپیوستی
۶
از یار مکن افغان بی‌جور نیامد عشق
گر نی ره عشق این است او کی دل ما خستی
۷
صد لطف و عطا دارد صد مهر و وفا دارد
گر غیرت بگذارد دل بر دل ما بستی
۸
با جمله جفاکاری پشتی کند و یاری
گر پشتی او نبود پشت همه بشکستی
۹
دامی که در او عنقا بی‌پر شود و بی‌پا
بی‌رحمت او صعوه زین دام کجا خستی
۱۰
خامش کن و ساکن شو ای باد سخن گرچه
در جنبش باد دل صد مروحه بایستی
۱۱
شمس الحق تبریزی ماییم و شب وحشت
گر شمس نبودی شب از خویش کجا رستی
تصاویر و صوت
نظرات