مولانا
غزل شمارهٔ ۲۶۱۱
۱
جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی
من دم نزنم زیرا دم می‌نزند ماهی
۲
بر خیمه این گردون تو دوش قنق بودی
مه سجده همی‌کردت ای ایبک خرگاهی
۳
خورشید ز تو گشته صاحب کله گردون
وز بخشش تو دیده این ماه سما ماهی
۴
کی هر دو یکی گردد تو آتش و من روغن
وین قسمت چو آمد تو یوسف و من چاهی
۵
هر چند که این جوشم از آتش تو باشد
من بنده آن خلعت گر رانی و گر خواهی
۶
این دانش من گشته بر دانش تو پرده
فریاد من مسکین از دانش و آگاهی
۷
گه از می و از شاهد گویم مثل لطفش
وین هر دو کجا گنجد در وحدت اللهی
۸
شمس الحق تبریزی صبحی که تو خندانی
کی شب بودش در پی یا زحمت بی‌گاهی
تصاویر و صوت
نظرات
..