مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۶۶

۱

هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا

اذکرنی و امضه طیب زمان سلفا

۲

یا رشا الحاظه صیرن روحی هدفا

یا قمرا الفاظه اورثن قلبی شرفا

۳

شوقَنی ذوقَنی ادرِکنی اضحِکنی

افقِرنی اشکِرنی صاحب جود و علا

۴

اذا حدا طیبنی و ان بدا غیبنی

و ان نای شیبنی لا زال یوم الملتقی

۵

اکرم بحبی سامیا اضحی لصید رامیا

حتی رمی باسهم فیهن سقمی و شفا

۶

یا قمر الطوارق تاجا علی المفارق

لاح من المشارق بدل لیلتی ضحی

۷

لاح مفاز حسن یفتح عنها الوسن

یا ثَقَتی لا تَهِنوا وَاعتَجِلوا مُغتَنِما

۸

یا نَظَری صل لما غمضت عنه النظرا

اغضبه فاستترا عاد الی ما لا یری

۹

کُن دنفا مُقتَرِبا مُمتَثِلا مُضطَرِبا

مُنتَقِلا مُغتَرِبا مثل شهاب فی السما

۱۰

یا مَن یری و لا یری زال عن العین الکری

قلبی عشیق للسری فَانتَهِضوا لماورا

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 200
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 138
پزی ساتکنی عندلیب :

نظرات

user_image
فاطمه علیان
۱۳۹۹/۰۴/۲۷ - ۰۴:۳۹:۳۶
بیت نخست و امضه نادرست است این واژه ( وامضه) به معنای درخشش آن است و به نادرست واو از آن جدا شده است ، مصرع دوم بدین معنی است=درخشش آن خوشی روزگاری را که گذشته بود را به یاد آورد( سلفا: نیز نقش حال دارد و منصوب است)
user_image
فاطمه علیان
۱۳۹۹/۰۴/۲۷ - ۰۴:۴۲:۵۵
در بیت ششم لاتهنوا و اعتجلوا اشتباه تصحیح شده اند، این دو واژه جمع مذکر غائب نیستند ، بلکه و آن برای مد و حفظ وزن شعر و تاکید بر سستی نورزیدن و عجله کردن است و مصحح به غلط الف جمع را بدان افزوده ، شاهد مدعا نیز علاوه بر عدم حضور مرجع ضمیر است، واژه مغتنما که حال می باشد نیز به شمار می رود ، حال باید در عدد با ذوالحال مطابقت کند و حال آن که مطابقتی میان این اسم مفرد و ضمیر جمع دیده نمی شود
user_image
وحید نجف آبادی
۱۴۰۳/۰۲/۰۶ - ۱۹:۵۹:۵۰
درود ارادت، از اساتیدی که عربی میدونن تقاضا دارم غزل هایی ک عربی هستند رو به فارسی ترجمه کنند ممنون