مولانا
غزل شمارهٔ ۲۹۹۶
۱
گر من ز دست بازی هر غم پژولمی
زیرک نبودمی و خردمند گولمی
۲
گر آفتاب عشق نبودیم چون زحل
گه در صعود انده و گه در نزولمی
۳
ور بوی مصر عشق قلاوز نیستی
چون اهل تیه حرص گرفتار غولمی
۴
ور آفتاب جان‌ها خانه نشین بدی
دربند فتح باب و خروج و دخولمی
۵
ور گلستان جان نبدی ممتحن نواز
من چون صبا ز باغ وفا کی رسولمی
۶
عشق ار سماع باره و دف خواه نیستی
من همچو نای و چنگ غزل کی شخولمی
۷
ساقیم گر ندادی داروی فربهی
همچون لب زجاج و قدح در نحولمی
۸
گر سایه چمن نبدی و فروغ او
من چون درخت بخت خسان بی‌اصولمی
۹
بر خاک من امانت حق گر نتافتی
من چون مزاج خاک ظلوم و جهولمی
۱۰
از گور سوی جنت اگر راه نیستی
در گور تن چرا خوش و باعرض و طولمی
۱۱
ور راه نیستی به یمین از سوی شمال
کی چون چمن حریف جنوب و شمولمی
۱۲
گر گلشن کرم نبدی کی شکفتمی
ور لطف و فضل حق نبدی من فضولمی
۱۳
بس کن ز آفتاب شنو مطلع قصص
آن مطلع ار نبودی من در افولمی
تصاویر و صوت
نظرات