مولانا

غزل شمارهٔ ۳۰۰۸

خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی

دل به دلم نه که تو گمشده را یافتی

هم تو سلام علیک هم تو علیک السلام

طبل خدایی بزن کاین ز خدا یافتی

خواجه تو چونی بگو در بر آن ماه رو

آنک ز جا برترست خواجه کجا یافتی

ساقی رطل ثقیل از قدح سلسبیل

حسرت رضوان شدی چونک رضا یافتی

ای رخ چون زر شده گنج گهر برزدی

وی تن عریان کنون باز قبا یافتی

ای دل گریان کنون بر همه عالم بخند

یار منی بعد از این یار مرا یافتی

خواجه توی خویش من پیش من آ پیش من

تا که بگویم تو را من که که را یافتی

کوس و دهل می‌زنند بر فلک از بهر تو

رو که توی بر صواب ملک خطا یافتی

بر لب تو لب نهاد زان شکرین لب شدی

خشک لبان را ببین چونک سقا یافتی

۱۰

خواجه بجه از جهان قفل بنه بر دهان

پنجه گشا چون کلید قفل گشا یافتی

۱۳۹۵/۰۹/۰۳ - ۱۶:۳۵:۴۹

اینجا زمانی است که پسر مولانا شمس را پیدا و به قونیه باز می گرداند ، شادی وافر مولانا به خوبی در ریتم شاد این شعر دیده می شود

۱۳۹۵/۰۹/۰۴ - ۱۵:۱۴:۲۷

بنده أین غزل زیبارابادوستانبه اشتراک گذاشتم، خداهمه اموات روقرین رحمتکند.

۱۳۹۹/۰۳/۲۶ - ۰۵:۵۰:۳۳

واقعا انسان متحیر میشود از این عشق. عاشق چگونه حتی عاشق همراه معشوقش میشود.