مولانا

غزل شمارهٔ ۳۲۱۳

املا قدح البقا ندیمی!

من خمرة دنک القدیم

صحیح المی و داو سقمی

من غمزة لحظک السقیم

للعشق ظعنت یا مقیما

والظاعن طالب المقیم

قد قیل بمن یراک یوما

بشراک بغیهة النعیم

لایدرک عادلی بعقل

فوارة عشقی القدیم

قدامک روضةالمعالی

ایاک سعاد! ان تقیمی

هل اغد سعاد ذات یوم

سکران بذلک الحریم

تبریز و شمس و دین مولی

ذوالبهجة والید الکریم