مولانا
غزل شمارهٔ ۳۲۲۴
۱
یا ویح نفسنا بفوات الفضائل
یا ویل روحنا بفسادالوسائل
۲
قد حن واشتکی فلذا الصخر بکیا
علی علی هجران فخرالقبایل
۳
لو ان فراقی حمل‌الطور والصفا
زمانا یسیرا هدمت بالزلازل
۴
لو ان شرارا من هوانا تبلجت
علی ظاهری احرقت کل العواذل
۵
لو ان قلیلا من جمالک اثرت
علی‌البر لم توحش فلا بالقوافل
۶
بحق وصال نورالقلب فضله
بنور نای عن درکه کل فاضل
۷
و حرمهٔ اسرار جرت و لطایف
کنیت بها سرا و لست بقایل
۸
و جودک و النعماء ما لم تسمه
لسانی و قلبی عنه لیس بزائل
۹
تجود بوصل مشرق باهر نری
به جملة حاجاتنا و المسائل
۱۰
فانی لا اسطاع زورة زایر
بجفنین مقروحین در الهوامل
۱۱
ارید ترابا من تراب فنائه
مدبر نورالعین منی و کاحل
۱۲
اکل ثری تبریز مثل ترابه
فلا کان جسم قال روحی ممائلی
۱۳
فلا زال شمس الدین مولا و سیدا
و ذو منة فی ذمتی و هو کافلی
تصاویر و صوت
نظرات