مولانا
غزل شمارهٔ ۳۶
خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگر بار بیا
دفع مده دفع مده ای مه عیار بیا
عاشق مهجور نگر عالم پرشور نگر
تشنه مخمور نگر ای شه خَمّار بیا
پای توی دست توی هستی هر هست توی
بلبل سرمست توی جانب گلزار بیا
گوش توی دیده توی وز همه بگزیده توی
یوسف دزدیده توی بر سر بازار بیا
ای ز نظر گشته نهان ای همه را جان و جهان
بار دگر رقص کنان بی‌دل و دستار بیا
روشنی روز توی شادی غم سوز توی
ماه شب افروز توی ابر شکربار بیا
ای علم عالم نو پیش تو هر عقل گرو
گاه میا گاه مرو خیز به یک بار بیا
ای دل آغشته به خون چند بود شور و جنون
پخته شد انگور کنون غوره میفشار بیا
ای شب آشفته برو وی غم ناگفته برو
ای خرد خفته برو دولت بیدار بیا
ای دل آواره بیا وی جگر پاره بیا
ور ره در بسته بود از ره دیوار بیا
ای نفس نوح بیا وی هوس روح بیا
مرهم مجروح بیا صحت بیمار بیا
ای مه افروخته رو آب روان در دل جو
شادی عشاق بجو کوری اغیار بیا
بس بود ای ناطق جان چند از این گفتِ زبان
چند زنی طبل بیان بی‌دم و گفتار بیا
تصاویر و صوت
نظرات
آواتار
مهرداد
امین کیخا
دکتر ترابی
فرهنگ
کوروش ایرانی اصل
امجد امیری
غریب
همایون
امیرحسین
نادر..
علیرضا
ســراج
پریا رمضانی
ناشناس
سید احسان حسینی
یزدانپناه عسکری
سفید
احمد خرم‌آبادی‌زاد