مولانا
غزل شمارهٔ ۴۶۶
۱
باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست
گرچه غلط می‌دهد نیست غلط اوست اوست
۲
گاه خوش خوش شود گه همه آتش شود
تعبیه‌های عجب یار مرا خوست خوست
۳
نقش وفا وی کند پشت به ما کی کند
پشت ندارد چو شمع او همگی روست روست
۴
پوست رها کن چو مار سر تو برآور ز یار
مغز نداری مگر تا کی از این پوست پوست
۵
هر کی به جد تمام در هوس ماست ماست
هر کی چو سیل روان در طلب جوست جوست
۶
از هوس عشق او باغ پر از بلبل‌ست
وز گل رخسار او مغز پر از بوست بوست
۷
مفخر تبریزیان شمس حق آگه بود
کز غم عشق این تنم بر مثل موست موست
تصاویر و صوت
نظرات
محمد
صفا
علی