مولانا

غزل شمارهٔ ۵۲۲

ماه دیدم شد مرا سودای چرخ

آن مهی نی کو بود بالای چرخ

تو ز چرخی با تو می‌گویم ز چرخ

ور نه این خورشید را چه جای چرخ

زهره را دیدم همی‌زد چنگ دوش

ای همه چون دوش ما شب‌های چرخ

جان من با اختران آسمان

رقص رقصان گشته در پهنای چرخ

در فراق آفتاب جان ببین

از شفق پرخون شده سیمای چرخ

سر فروکن یک دمی از بام چرخ

تا زنم من چرخ‌ها در پای چرخ

سنگ از خورشید شد یاقوت و لعل

چشم از خورشید شد بینای چرخ

ماه خود بر آسمان دیگرست

عکس آن ماهست در دریای چرخ

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 336

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 223

عندلیب :

امید

۱۳۹۴/۰۵/۰۵ - ۱۳:۴۰:۳۰

شمس و مه چرخیدن در حال چرخگفته می شد احسن دارای چرخنغمه های مولوی نغمه گودر خروشید و در امد به چرخنغمه های مولوی نی سخندر بجوشید در امد به چرخ

مهدی

۱۳۹۵/۰۸/۲۱ - ۱۴:۱۵:۲۲

ماه خود بر آسمان دیگر است....بیست سال است که این بیت تن مرا می لرزاند.

بی سواد

۱۳۹۵/۰۸/۲۱ - ۲۱:۲۰:۴۵

نلرزید آقا مهدی گرامی،ماه خود بر آسمان دیگریست و آنکه شما می بینید عکس اوست\واقعی نیست، مجازی است

همایون

۱۳۹۷/۰۷/۱۸ - ۱۶:۱۰:۰۵

غزل چرخدر این غزل هشت بیتی که نشان از بی‌ حدی و بی‌ مرزی است، واژه چرخ، ردیفِ پس از قافیه آمده است تا اهمیت آنرا برساند و چهار بار بیش از اندازه لازم یعنی‌ نُه بار، بکار برده شده، که نشانه فرم و جهان مادی است، هر چند این‌ها می‌‌تواند تصادفی باشد همان گونه که خود شعر یک تصادف است که از حال شاعر در برخورد با دنیای بیرون پدید می‌‌آیدچرخ از معنی‌‌های بسیار مهم و با ارزش است و از واژه‌های کلیدی در اشعار جلال دینچرخ از آغاز هستی‌ و پیدایش جهان مادی در کار است از ریز‌ترین جز تا عظیم‌ترین اجرام فضائیو هم آغاز حرکت انسانی‌ روی زمین و پیدایش صنعت است و هم اوج نشاط و شادی انسان را نشان می‌‌دهدازینرو چرخ به تنهایی هم وازه‌ای کاملا مادی است و هم معنا یی و جایی‌ است که دنیای معنی‌ و واقعیت با هم پیوند می‌‌خورندو انسان می‌‌تواند از این راه خود را به دنیای معنی‌ منتقل سازد و حال خود را دگرگون سازد و مستی معنوی خود را به اوج‌های بالا برساندبه خصوص آنکه در دنیای معنی‌ نیز مانند دنیای واقعی‌ بی‌ شک شاهی‌ بر تخت نشسته است بی‌ اندازه فرهمند و با شکوهما انسان‌ها معنی‌‌ها را از دنیای واقعی می‌‌گیریم حال آنکه به باور جلال دین این معنی‌‌ها هستند که این جهان و چرخ و فلک را پدید آورده ا‌ند و انسان محصول چرخی است که معنی‌‌ها در هستی‌ می‌‌زنندو این تصور اول و دوم و علت و معلول از اندیشه ناقص انسان می‌‌آید که غرق دنیای ماده است و به درون خود کم تر می‌‌پردازد