شما اینجا هستید :
مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۵۳

۱

عشق تو آورد قدح پر ز بلاها

گفتم می می‌نخورم پیش تو شاها

۲

داد می معرفتش آن شکرستان

مست شدم برد مرا تا به کجاها

۳

از طرفی روح امین آمد پنهان

پیش دویدم که ببین کار و کیاها

۴

گفتم ای سر خدا روی نهان کن

شکر خدا کرد و ثنا گفت دعاها

۵

گفتم خود آن نشود عاشق پنهان

چیست که آن پرده شود پیش صفاها

۶

عشق چو خون خواره شود وای از او وای

کوه احد پاره شود خاصه چو ماها

۷

شاد دمی کان شه من آید خندان

باز گشاید به کرم بند قباها

۸

گوید افسرده شدی بی‌نظر ما

پیشتر آ تا بزند بر تو هواها

۹

گویم کان لطف تو کو ای همه خوبی

بنده خود را بنما بندگشاها

۱۰

گوید نی تازه شوی هیچ مخور غم

تازه‌تر از نرگس و گل وقت صباها

۱۱

گویم ای داده دوا هر دو جهان را

نیست مرا جز لب تو جان دواها

۱۲

میوه هر شاخ و شجر هست گوایش

روی چو زر و اشک مرا هست گواها

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 72
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 60
پری ساتکنی عندلیب :
نازنین بازیان :

نظرات

user_image
چنور برهانی
۱۳۹۲/۰۴/۲۷ - ۱۴:۳۸:۱۳
وزن این غزل (مفتعلن مفتعلن مفتعلن فع) رجز مسدس مطوی مرفّل ضرب و عجز است. مفتعلن مطوی از مستفعلنمفتعلن+ فع= مفتعلاتن (در عروض سنّتی) = مرفّلذکر کلمۀ ضرب و عجز از این جهت است که مفتعلاتن فقط در رکنهای آخر آمده، اگر نه با وزن مفتعلاتن مفتعلاتن مفتعلاتن اشتباه می شد.
user_image
چنور برهانی
۱۳۹۲/۰۵/۰۳ - ۱۳:۲۷:۰۵
مقایسه شود با غزل 1814 با مطلع: عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من /گفتم: می می­نخورم گفت: برای دل من که صورت تغییرشکل­ یافتۀ این غزل است یا می ­توان گفت این غزل صورتی دیگر از آن غزل است. بی­گمان تغییرات عروضی و موسیقایی­ ای که مولانا در این غزل ا یجاد کرده به تناسب لحظه­ های سماع و مجالس حال او بوده است.» (شفیعی کدکنی، 1387، ج1: 190)منبع: مولوی، جلال الدّین محمّد بلخی. 1387. گزیدۀ غزلیات شمس تبریز، مقدمه، گزینش و تفسیر: محمّدرضا شفیعی کدکنی، جلد 1. چاپ دوّم، تهران: سخن.
user_image
چنور برهانی
۱۳۹۲/۰۹/۰۸ - ۰۴:۰۳:۵۸
لطفا بیت نهم تصحیح شود: گویم: کان لطف تو کو ای همه خوبی؟ (کلیات شمس، تصحیح استاد فروزانفر، ج 1، غزل 53)