مولانا

غزل شمارهٔ ۶۲۵

گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد

گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد

گر نیز بپوشد رو ور نیز ببرد بو

از خنبش روحانی صد گونه گوا دارد

آن مه چو گریزانه آید سپس خانه

لیکن دل دیوانه صد گونه دغا دارد

غم گرچه بود دشمن گوید سر او با من

با مرغ دلم گوید کو دام کجا دارد

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 407

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 256

عندلیب :

همایون

۱۴۰۲/۱۲/۰۵ - ۱۳:۴۳:۲۹

ماه و دل در دریای دانش جلال دیّن دو واژه کلیدی هستند واژه های دیگر هم که به این دو واژه وابسته اند نیز همینطور مانند شب و غم و آتش و دیگرها غم را به آرزومندی باید معنی کرد، و خواستن و عشق مثنوی او را میتوان ماهنامه نامید و دیوان شمس را دل نامه رابطه ای که میان ماه و دل هست نه به نور و نه بو و نه واسطه دیگری نیاز دارد گویی هر دو خانه هم را میدانند و صد گونه جنبش و راز و رمز میان آن دو هست، و ما نیازی به فهمیدن آن نداریم گویی با چیزی روشن و آشکار روبروییم و این بی نیازی به فهمیدن بالا ترین بی نیازی است و گنج بزرگی است که باید توانست از آن برخوردار شد

مولانا

غزل شمارهٔ ۶۲۵

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

همایون