مولانا

غزل شمارهٔ ۹۲۰

کسی که عاشق آن رونق چمن باشد

عجب مدار که در بی‌دلی چو من باشد

حدیث صبر مگویید صبر را ره نیست

در آن دلی که بدان یار ممتحن باشد

چو عشق سلسله خویش را بجنباند

جنون عقل فلاطون و بوالحسن باشد

به جان عشق که جانی ز عشق جان نبرد

وگر درونه صد برج و صد بدن باشد

اگر چو شیر شوی عشق شیرگیر قویست

وگرچه پیل شوی عشق کرکدن باشد

وگر به قعر چهی درروی برای گریز

چو دلو گردن از او بسته رسن باشد

وگر چو موی شوی موی می‌شکافد عشق

وگر کباب شوی عشق باب زن باشد

امان عالم عشقست و معدلت هم از اوست

وگرچه راه زن عقل مرد و زن باشد

خموش کن که سخن را وطن دمشق دلست

مگو غریب ورا کش چنین وطن باشد

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 569

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 361

علیرضا بخشی زاده روشنفکر :

عندلیب :

امین

۱۳۹۱/۰۶/۱۳ - ۱۶:۲۵:۳۶

در بیت هفتم، با توجه به معنا احتمالاً بادزن به جای باب زن باشد.

صدرالدین شیرازی

۱۳۹۷/۰۸/۱۷ - ۰۲:۳۹:۳۰

جناب امین مطلب کاملا درست است در شعری از منوچهری دامغانی است که :همی‌برگشت گرد قطب جُدّیچو گِرد «بابزن» ، مرغ مسمنیعنی دائما به دور نجمة القطب می گردد مثل مرغ چاق بریان شده ای که با سیخ روی آتش می چرخدقطب جُدی را نجمة القطب نیز گویند و آن کوکبی است که سمت دم دب اصغر است و از نشانه های جهت قبله است که نزدیکترین ستاره به قطب شمال است.همچنین کسایی مروزی می گوید :دل نرم کن بآتش و از بابزن مترسکزتخم مردمانت برون است پر و بال