مولانا

غزل شمارهٔ ۹۷۷

عید بر عاشقان مبارک باد

عاشقان عیدتان مبارک باد

عید ار بوی جان ما دارد

در جهان همچو جان مبارک باد

بر تو ای ماه آسمان و زمین

تا به هفت آسمان مبارک باد

عید آمد به کف نشان وصال

عاشقان این نشان مبارک باد

روزه مگشای جز به قند لبش

قند او در دهان مبارک باد

عید بنوشت بر کنار لبش

کاین می بی‌کران مبارک باد

عید آمد که ای سبک روحان

رطل‌های گران مبارک باد

چند پنهان خوری صلاح الدین

بوسه‌های نهان مبارک باد

گر نصیبی به من دهی گویم

بر من و بر فلان مبارک باد

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 603

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 383

عندلیب :

همایون

۱۳۹۹/۰۸/۱۱ - ۱۱:۰۶:۱۴

آدم ها به دوست باسواد و یا پولدار و یا مقام دار و یا پاکدامن و متدین بیشتر اهمیت میدهندروزه داران عید را برای عبادت و دوری از کارهای حرام و بجا آوردن یک ماهه فروع دین و شرعیات به یکدیگر تبریک میگویندصلاح دین آدم بسیار باسوادی نبوده و نه صاحب مقام دینی و حکومتی، کارگر و استادی زرگر بوده و در بازار دکانی معمولی داشته استولی در دل جلال دین جای داشته است. انسان عاشق همیشه به یک معشوق نیازمند است و عشق جلال دین یک دوست است او پس از شمس به این گونه عشق روی آورداگر به ظاهر غزل توجه شود این تصور پیش میاید که غزل برای ماه روزه و عید فطر گفته شده استجان عاشق همیشه بوی عید دارد و اگر عید هم چنین بویی دارد و از جنس عشق است مبارک باشدجان عاشق اصلن اهل روزه گرفتن نیست و عشق هرگز از کار باز نمی ایستد بلکه در آشکار و نهان میخورد و به دوست هم میدهد که بخورداز باده عشق، به همین مناسبت که برای عاشق همیشه عید است و همیشه مبارک، پس برای فلانی هم که روزه معده و غذا نخوردن داشته و عید روزه خود را میگیرد و می خواهد روزه خود را باز کند و شاید کمی هم عاشقی کند و مستی و از خشکی بیرون آید هم آرزوی مبارکی میکندولی سراغ رطل گران خود است و عید عاشقانه خود که نشانه های ویژه خود را دارد

مولانا

غزل شمارهٔ ۹۷۷

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

همایون