مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۶
۱
گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ
من آن توام بخسب ایمن به فراغ
۲
ترسم که چراغ زیر طشتی بنهی
وانگاه بجویمش به صد چشم و چراغ
تصاویر و صوت
نظرات