مولانا

رباعی شمارهٔ ۱۱

۱

افسوس که بیگاه شد و ما تنها

در دریائی کرانه‌اش ناپیدا

۲

کشتی و شب و غمام و ما میرانیم

در بحر خدا به فضل و توفیق خدا

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

فرزام

۱۳۹۶/۰۹/۰۸ - ۱۲:۳۲:۴۰

بنظرم شاعر وضعیت بشر رو توصیف میکنه که در این جهان جدا افتاده و بدون درک از وضع و حال و مکان، فقط با توکل به ذات خداوند در حال طی کردن مسیر است

کمال داودوند

۱۳۹۶/۰۹/۱۵ - ۱۹:۰۰:۲۰

یوم دانشجوجمع این رباعی از 7796

وحید یزدی

۱۴۰۲/۰۷/۰۳ - ۰۹:۵۸:۱۲

افسوس که دارد عمر ما به پایان می‌رسد و ما در این دنیا گرفتار تعلقات شده‌ایم و هر لحظه احتمال گمراهی وجود دارد. ما در کشتی هستیم، شب است، هوا هم ابری هست (کنایه از مشکلات زیاد)، ان‌شاءالله به فضل خداوند به ساحل نجات خواهیم رسید