مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵
۱
تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم
۲
ارواح ترا سجدهکنان میگویند
چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم
تصاویر و صوت
نظرات