مولانا

رباعی شمارهٔ ۱۳۷۶

۱

یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم

از وسوسه اندیشه به صد کو افتم

۲

از دیدن روی تو چنان گردانم

کز جنبش یک موی تو در رو افتم

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

احمد یزدانی

۱۳۹۹/۰۳/۰۳ - ۰۰:۴۶:۱۹

تصوّر میکنم مصرع دوّم و چهارم از وزن خارج بوده و باید صحیحش این باشدهشدار که فضل حق به ناگاه آیدناگاه ولی بر دل آگاه آیدخرگاه وجود خود ز خود خالی کنخالی چو کنی شاه به خرگاه آید