مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
۱
آن عشق مجرد سوی صحرا میتاخت
دیدش دل من ز کر و فرش بشناخت
۲
با خود میگفت چون ز صورت برهم
با صورت عشق عشقها خواهم باخت
تصاویر و صوت
نظرات
کمال داودوند
حنا