مولانا

رباعی شمارهٔ ۱۴۰۷

۱

ای دوست قبولم کن و جانم بستان

مستم کن و از هر دو جهانم بستان

۲

با هرچه دلم قرار گیرد بی تو

آتش به من اندر زن و آنم بستان

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

هاشم ترابی

۱۳۹۱/۰۲/۰۸ - ۰۶:۵۲:۰۰

با سلام.فقط مولانا میتونه اینقدر زیبا و تاثیر گذار عشق الهی رو به قلم بیاره.

میم

۱۳۹۱/۰۷/۱۶ - ۱۸:۰۸:۴۱

استاد ناظری در آلبوم لولیان این رباعی رو بی نظیر اجرا می کنن.

کامران رشتیانی

۱۳۹۲/۰۹/۱۵ - ۰۹:۳۹:۵۳

من فکر می کنم این رباعی مفهوم عینی شهادت است یعنی جایی که عارف یا شاهد من دون الله رو نمی بینه.با هر چیزی که دل قرار گیرد بی دوست باید آتش زده شود حتی اگر فرزند عزیزی چون اسماعیل باشد که ابراهیم به قربانگاه برد

یار مرا

۱۳۹۲/۱۲/۲۷ - ۱۷:۰۹:۲۸

آری شمس منو خدای مناما رسد آدمی بجایی که بجز خدا نبیند، و بر این مجاز(هستی) چه کسی معتبر خواهد بود جز وصال دوست؟پس ای دوست قبولم کن و جانم بستان

لاله

۱۳۹۴/۰۵/۰۶ - ۰۱:۴۳:۴۴

من استاد اندیشه اسلامی هستم و هر ترم اشعار زیبای مولانا را در وصف خداوند و پیامبر (ص)برای دانشجویانم می خوانم.مولوی خوانی در کلاس درس بسیار شورانگیز و لذت بخش است.خدایش بیامرزد.

اردشیر

۱۳۹۷/۰۲/۰۸ - ۱۶:۲۷:۰۱

استاد ناظری در آلبوم «یادگار دوست» هم، از این قطعه و چند رباعی دیگه استفاده کردند. اما نتونستم تو فهرست گنجور، بین کارهاشون، آلبوم یادگار دوست رو پیدا کنم.

علی

۱۳۹۹/۰۳/۰۸ - ۱۴:۳۴:۰۲

سلام دوستان عزیز ...در نهایت احترام به استاد عزیز مولوی شناس باید بگم که من خودم مولانا رو خیلی دوست دارم و عاشقش هستم و میخوام بگم که انقدر تفسیر نکنید روی اشعار حضرت...بزارید هرکس اون زیبایی رو که خودش با عقل خودش درک میکنه با جون و دل لمس کنه و نظرات خودمون رو خیلی صائب ندونیم...هرکسی از ظن خود شد یار من ....

نمایش بیشتر