مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶
۱
گر تیغ اجل مرا کند بیسر و جان
در حسن برآیم ز زمین صد چندان
۲
از خاک چو جمله دانهها میروید
هم دانهٔ آدمی بروید میدان
تصاویر و صوت
نظرات