مولانا

رباعی شمارهٔ ۱۶۵۱

۱

یارب تو مرا به نفس طناز مده

با هر چه به جز تست مرا ساز مده

۲

من در تو گریزان شدم از فتنهٔ خویش

من آن توام مرا به من باز مده

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

شایان

۱۳۹۲/۰۹/۱۷ - ۰۲:۳۰:۴۶

خیلی حرف داره این دوبیتپیشنهاد میکنم با چشم بسته خونده بشه

شادمان

۱۳۹۶/۰۹/۰۷ - ۱۷:۱۴:۴۱

شاعر در ابتدا از پروردگار درخواست میکند که او را گرفتارِ طناز و افسونگر و دلبرانِ عشق مجازی نکند و سپس طالب ناسازگاری و سازناطلبی در قبال اغیار و جزپروردگاران میشود سپس از انگیزه‌ی گریزان گشتنش در وجود پروردگار ، پرده برمیدارد و آن را گریزشِ از فتنِ نفس خوانده و سرانجام با تذکر این نکته که بنده از آنِ مولای خودست ، خواستار پس نزدنِ این پناه‌طلبی میشود.

محمد سعید

۱۳۹۷/۱۲/۲۵ - ۰۲:۲۹:۱۶

منظور از نفس طناز، دلبران و افسونگران خارجی نیست بلکه منظور نفس خود آدمی یا همان ایگو می باشد. در واقع مولانا به این حقیقت والا پی برده است که ریشه تمامی رنج ها در نفس انسان نهفته است نفسی که حائلی است در برابر تابش نور آرامش بخش الهی و اتصال عاشق و معشوق.

امیر نصر

۱۴۰۲/۱۲/۱۷ - ۰۱:۱۵:۵۱

سلام نفس مراتب مختلفی دارد  نفس اماره نفس لوامه نفس مطمئنه  نفس ... نفس دو روی سکه دارد یک روی آن به جانب روح و یک روی آن به جانب جسم است اما آن مرتبه آن که روی به جسم دارد طناز و خودپرست و آسایش طلب و دنیایی و کثرت گرا است و مرتبه دیگرش که نظر به روح دارد صعود کننده به سمت خدا، وحدت، و نور است  حال مولانا میگه یار رب تو مرا به نفس طناز مده منظور مرا از این سو خلاص کن تا به سوی توی بگریزم  در واقع به واسطه همین نفس است که اینگونه در انسان جمع اضداد وجود دارد

سید مختار رحیمی

۱۴۰۳/۰۶/۰۲ - ۰۴:۱۶:۲۱

الهی لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا معبودا مر به اندازه چشم بهم زدنی به خودم وامگذار ففروا الی الله (آیه ۵۰ سوره ذاریات) و همچنین  نقشه راه « والیه راجعون» فرار از بد کرداری های نفس (سرکش اماره ) به کردار نیک خلق و خوی الهی ، تخلق به اخلاق الله ، هجرتی مقدس از خود دون دنیوی به محضر خدای تعالی شأنه والرجز فاهجر (آیه ۵سوره مدثر) و از پلیدی هجرت کن

نمایش بیشتر