مولانا

رباعی شمارهٔ ۱۶۷۸

۱

استاد مرا بگفتم اندر مستی

کگاهم کن ز نیستی و هستی

۲

او داد مرا جواب و گفتا که برو

گر رنج ز خلق دور داری رستی

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

صبر بلبل

۱۳۹۵/۰۸/۱۷ - ۰۲:۰۴:۰۴

به راستی که جز این نیست همانطور که،دیگر بزرگان،فرموده اند :به،نیکی گرای و میازار کس ره،رستگاری همین است و بسفردوسیمباش در پی آزار و هرچه خواهی کنکه در طریقت ما غیر ازین،گناهی نیستحافظ

وفایی

۱۳۹۶/۰۱/۲۱ - ۱۷:۳۵:۳۳

در مصراع آخر می گوید اگر بتوانی از درد و رنج و آلام دیگران کم کنی ، رسته ای .بیشتر تاکید بر از بین بردن درد و رنج دیگران دارد تا صرفا آزار نرساندن به دیگران