مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۵
۱
ای آنکه ز حال بندگان میدانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
۲
باز دل ما را که تو میپرانی
آخر تو ندانی که تواش میخوانی
تصاویر و صوت
نظرات