مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱
۱
ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
ور زانکه ببندند دهان میدانی
۲
ور جان و دلم نهان شود زیر زمین
شاد است روانم که روان میدانی
تصاویر و صوت
نظرات