مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶
۱
ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
۲
زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی
تصاویر و صوت
نظرات