مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲
۱
ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
۲
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
تصاویر و صوت
نظرات