مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۲
۱
ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
۲
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی
تصاویر و صوت
نظرات