مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۳
۱
ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری
ابروی کمان و تیر مژگان داری
۲
خورشید جبین و چهرهٔ همچون ماه
می گون لبی و چشم چو مستان داری
تصاویر و صوت
نظرات