مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۹
۱
ای نسخهٔ نامهٔ الهی که توی
وی آینهٔ جمال شاهی که توی
۲
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
در خود بطلب هر آنچه خواهی که توی
تصاویر و صوت
نظرات
سید حسین داورپناه
پاسخ: با تشکر، «به طلب» با «بطلب» جایگزین شد.
یک خواننده
حسین
farid
مسرور
جواد حامدی حق
سادو
بنده خدا
mary
میلاد
عین.هدی
پاسخ داده...اگر این برداشت من از شعر صحیح و یا ناصحیح است لطفا
پاسخ بدهیدبا تشکر
نادر..
جمشید پیمان
پاسخ به عین هدی گرامی: این دو ( کـــه ) مورد نظر شما نمی تواند به معنی کسی یا چه کسی باشد . زیرا شاعر در هر دو مصرع، خودش توضیح می دهد مقصودش از ( تـــــو) کیست و چیست . ( تو) را در مصرع اول ازبیت اول، ،نسخه ی نامه ی الهی ، و در مصرع دوم،آینه ی جمال شاهی ، معرفی می مند. بر این اساس شاعر اگر می خواست مصرع اول را به نثر بیان کند چنین می گفت : " ای تو که نسخه ی نامه ی الهی هستی" و همچنین درمصرع دوم؛" ای تو که آیینه جمال شاهی هستی!! و چون می خواسته این را به نظم در آورد برای حفظ و رعایت وزن، به ضرورت ( کــــه) را به قبل از ردیف شعر یعنی ( توئی) منتقل کرده است! پایدار و سرفراز باشید!
ادوارد
مهدی
محمد
آرش
سیامک کیهانی
سیامک کیهانی
هومن
۰۰۷
Payam
پاسخ به دوستی هم که گفته بود چون در مصرع سوم، کلمه ی بیرون استفاده شده ، پس در مصرع چهارم ، می باید در، به معنی درون به کار رود، اشتباه است. زیرا در همان مصرع سوم ، آن در که به معنی درون است به کار رفته است. (در عالم: درون عالم)این رباعی راز بزرگ است.
سپهر انصاری
امیرعلی داودپور
بهنام
نیک
شفقی
وحید احمدی
مهدی
محسن قنادی عرب
امین
سیامک کرمی
سید سجاد بکائی
محسن جهان
علی حردانی
ناصر اکبری