مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۷
۱
جانم ز طرب چون شکر انباشتهای
چون برگ گل اندر شکرم داشتهای
۲
امروز مرا خنده فرو میگیرد
تا در دهنم چه خندهها کاشتهای
تصاویر و صوت
نظرات