مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲
۱
لطفی که مرا شبانه بنواختهای
امروز چو زلف خود پس انداختهای
۲
چشم تو ز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداختهای
تصاویر و صوت
نظرات