مولانا
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۹
۱
چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
۲
گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری
تصاویر و صوت
نظرات