مولانا

رباعی شمارهٔ ۲۳۲

۱

با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است

با نالهٔ سرنای جگرسوز خوش است

۲

ای مطرب چنگ و نای را تا بسحر

بنواز بر این صفت که تا روز خوش است

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

کمال داودوند

۱۳۹۷/۰۴/۲۴ - ۱۴:۵۰:۲۱

8582

مهدی قناعت پیشه

۱۳۹۸/۰۲/۲۴ - ۰۷:۱۰:۴۹

در کل و چکیده ونه پیچیدن مطلب مولانا میگوید که عشق را عشقست وتا عشقست عاشقی را ادامه بده سازی بنواز مطرب که تا خوش است هرچه بنوازی خوشست.

مهدی قناعت پیشه

۱۳۹۸/۰۲/۲۴ - ۰۷:۳۰:۰۵

با تا شروع کنیم میشود وهست: تا عشق کلاه بر کمر دوز خوش استبا نالهٔ سرنای جگرسوز خوش استای مطرب چنگ و نای را تا بسحربنواز بر این صفت که تا روز خوش استتا عشق است همه چیز عاشقیست پس بنوازز مطرب هر چه بنوازی خوشست وعش را عشقست یا عاشقی خود عشق است.