مولانا

به نظرمی رسد مصرع اول چنین درست تر است:دایم ز ولایت علی خواهم گفت” بر “ اضافه می نماید

دایم ز ولایت علی خواهم گفت❋ بر گرفته از نسخه ویرایش شده استاد بدیع‌الزمان فروزانفر ❋با سپاس فراوان از دست اندرکاران گرامیسایت ارزشمند گنجور

این رباعی اشاره به دعای ناد علی دارد . همانطور که خودش هم از کلمه ی هم و غم و سینجلی استفاده میکند که در دعای ناد علی است . بخشی از دعای نادعلی : نادِ عَلیاً مَظهَرَالعَجائِب تَجِدهُ عَوَناً لَکَ فِی النَوّائِب لی اِلیَ اللهِ حاجَتی وَعَلَیهِ مُعَوَّلی کُلَّما اَمَرتَهُ وَ رَمَیتَ مُنقَضی فی ظِللّ اللهِ وَ یُضِلل اللهُ لی اَدعُوکَ کُلَّ هَمٍ وَغَمًّ سَیَنجَلی بِعَظَمَتِکَ یا اللهُ . درضمن کسانی که می گویند این رباعی برای مولانا نیست ، خودشون رو از مرحوم فروزانفر که این رباعی را در تصحیح خود آورده ، بالاتر و مصحح تر می دانند ! . خوبه دیگه . همه برای خودمون میشیم مصحح ! ( در نسخه ی اقای فروزانفر ، کمله ی بر ، نیامده . یعنی میشه : دایم ز ولایت علی خواهم گفت ... ) یاعلی

این اعتقاد ( اعتقاد به ولایت حضرت علی) اصلا با تفکرات مشهور مولانا در تناقض نیست . چون در مثنوی در دفتر ششم به حدیث من کنت مولاه اشاره دارد و مولوی شناسان از جمله مرحوم جلال الدین همایی و مرحوم گولپینارلی در شرح و آثار خودشون به همین بحث اعتقاد مولانا به ولایت حضرت علی اشاره کرده اند . من متن دقیق شرح مرحوم گولپینارلی را اینجا می گذارم : ( از این نظر کلمه ی مولا در حدیث به معنی سزاواری و ولایت است . چنانکه مولانا طعنه منافقان را که گفتند : « بس نبودش که ما مطیعی و چاکری نمودیم او را چاکری کودکی خلم آلود مان هم می فرماید ؟ » . نقل می کند و معلوم می دارد که او هم همین معنی را ( یعنی ولایت ) پذیرفته است . منبع : شرح مثنوی شریف گولپینارلی جلد سوم صفحه ی 934. مرحوم جلال الدین همایی هم در آثار خود به همین مبحث اشاره میکند که مولانا ، مولا را به معنی ولایت پذیرفته است . اینجا هم در این رباعی همین مبحث را می گوید و با تفکرات مشهور مولانا در تناقض نیست . ضمنا این رباعی در صحیح مرحوم فروزانفر است و معتبر است .