مولانا

رباعی شمارهٔ ۳۶۶

۱

عقل آمد و پندِ عاشقان پیش گرفت

در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت

۲

چون در سرشان جایگهِ پند ندید

پای همه بوسید و رَهِ خویش گرفت

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

زهیر

۱۴۰۲/۱۰/۰۶ - ۰۰:۲۰:۳۲

تو مکتبِ بزرگان عاشق و ادیب بی‌عقلی نی؛ بلکه ایقد «عشق» سلطنت و حکومت داره که شخصِ عاشق از خود بی‌خوده و عقلش هم غرقِ مدهوشی و شیداییِ محبوبه. به همی خاطرم کسی نمی‌تونه با بلندایِ عقلِ حسابگر به عشق برسه. «شرطِ اول قَدَم آنست که مجنون باشی» ولی چون خدا خواهانه و توانا و مقتدر، از لطف و مهربونیش بی‌چشمداشت «هر تأمینی» میکنه. «قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون»