مولانا
رباعی شمارهٔ ۳۷۱
۱
گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت
۲
ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
تصاویر و صوت
نظرات