مولانا

رباعی شمارهٔ ۴۵۵

۱

یکبار بمُردَم و مرا کس نگریست

گر بار دگر زنده شوم دانم زیست

۲

ای کرده تو قصد من ترا با من چیست

یا صحبت ابلهان همه دیگ تهیست

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

سیامک

۱۳۹۰/۱۱/۲۰ - ۱۶:۳۵:۱۶

در مصرع اوّل (یکبار به مردم و مرا کس نگریست)، "به" حرفِ اضافه نیست تا جدا نوشته شود. آن چنان که می دانید، در قدیم (و همچنین در نوشته های ادبی مدرن، به ویژه شعر) این "ب" در صرفِ افعال در زمان ماضی مطلق (گذشته ی ساده) به کار برده می شده است/می شود. بنابر این باید چسبیده نوشته شود: یکبار بمردم و مرا کس نگریست