مولانا
رباعی شمارهٔ ۵۸
۱
غم خود که بود که یاد آریم او را
در دل چه که بر خاک نگاریم او را
۲
غم باد امید لیک بس بیمغز است
گر سر ننهد مغز برآریم او را
تصاویر و صوت
نظرات
کمال داودوند