مولانا

با بررسی معانی رباعی فوق که در زیر آمده است جعل بودن رباعی منسوب گشته به مولانا بخوبی معلوم میگردد : سودای ترا بهانه ائی بس باشد(دیدن ، شنیدن و بوئیدن هرمورد زیبا و خوشبوئی کافیست برای به مست گشتن از تو روی آوردن) مدهوش ترا ترانه ائی بس باشد ( عاشق از دست رفته ات را شنیدن آواز عاشقانه ائی ازتو به زندگی باز میگرداند) در کشتن ما چه می بری دست به تیغ ( برای سپردن ما به غم کشنده دوریت به جفا کردن و روی گرداندنت احتیاج نیست) مارا سر تازیانه ائی بس باشد(همان اعلام اتمام مجلس وصلت برای ما کافیست که به آن غم کشنده وارد شویم) اوحدی کرمانی (مستان ترا ترانه ائی بس باشد ) (آنانکه به مستی یار رسیده اند و در وصل او بسر میبرند ترانه ائی ازیار دیگر چه میخواهد برایشان بکند زیرا که در وصل یار بودن یعنی رسیدن به منتهای آرزو و مقام نزد یار و بیشتر از آن وجود ندارد همچنین معنی مست گشتن از ترانه ائی از یار را نیز نمی دهد زیرا آنگاه باید بجای مستان ترا "مستی ترا" باشد تا این معنی برداشت شود) در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا ( آوردن دو کلمه تیغ و جفا بهمراه هم درتحکیم معنی کشتن عاشق با معنی واقعی خود کاربرد دارد حالیکه عاشقان مدام منتظر آن لحظه میباشندکه یار ایشان بمیراند زیرا شروع وصل مدام ایشانست پس عاشقان یار از مرگ واهمه ائی ندارند بنابراین این نحوه جعل شعر نشان میدهد که جاعل معنی جفا از تیغ را در شعر اوحدی درک کرده و با تغییر شعر به شکل فوق دراصل میخواسته که جفا بودن معنی تیغ را تاکید کند که متاسفانه بعلت عارف نبودنش شعر را از عرفان خارج ساخته و بدتر از آن اینکه او یا دیگران آنرا به مولانا نسبت داده اند)

با سلام آقا رضا با تشکر از اطلاعات شما می خواستم معنی و تفسیر رباعی زیر را که معمولا با همین رباعی خوانده میشود را بدانم و اینکه آیا این رباعی عم تحریف شده است ؟تا با غم عشق تو مرا کار افتادبیچاره دلم در غم بسیار افتادبسیار فتاده بود اندر غم عشقاما نه چنین زار که این بار افتاد

ضمن احترام به نظریات عزیزان حقیر بر این باورم ، فارغ اختلافات نظری، بصری و... منبع یکی است و همه متکلمین و عرفا و شعرا و ... جرعه نوش درگاه سلطان هستند البته که به فراخور ظرفیت وجودیشان اما جناب مولانا چیز دیگریست و بی بدیل ، بقول آن بزرگ ؛مثنوی معنوی مولوی هست قرآن در زبان پهلویمن نمی گویم که آن عالیجنابهست پیغمبر ولی دارد کتاب

شهرام ناظری در آلبوم یادگار دوست