مولانا

رباعی شمارهٔ ۷۶

۱

یک چند به تقلید گزیدم خود را

نادیده همی نام شنیدم خود را

۲

در خود بودم زان نسزیدم خود را

از خود چو برون شدم بدیدم خود را

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

کمال داودوند

۱۳۹۶/۱۱/۲۱ - ۰۳:۰۰:۱۰

,7549

خشایار

۱۳۹۷/۱۱/۱۶ - ۲۰:۰۹:۵۷

وای وای وای وای ....

مهدی قناعت پیشه

۱۳۹۸/۰۱/۲۵ - ۲۰:۱۲:۳۸

یک چند به تقلید گزیدم خود را/نادیده همی نام شنیدم خود را--__--در خود بودم زان نسزیدم خود را/از خود چو برون شدم بدیدم خود رایک چند با تقلید از دیگران گزیدم یا صدمه زدم بخود و شناخت را جای تجربه با تقلید آموختم و تا تکرار و تقلید ارزش خود نیافتم وچون از از روزمرگی تقلید دیگران بیرون بیایم و خود بدون ترس خود و خدل را تجربه کنم یا قدرت وتوان خود را بشناسم

مهدی قناعت پیشه

۱۳۹۸/۰۱/۲۶ - ۱۴:۱۶:۴۹

انسان هر کاری را که انجام میدهد نتیجه یا حاصلی از آن انتظار دارد مولانا میگوید کسی که عمل تقلید را انجام میدهد یا هر کاری از دیگر ی تتقلید کند حاصلی نمیابد هیچ،گزیده هم خواهیم شد

ناصر

۱۳۹۸/۰۱/۲۶ - ۱۶:۴۲:۱۳

وقتی رباعیات خیام را بخوانی و با رباعیات امثال مولوی مقایسه کنی ، به وسعت و بلند نظری خیام و طبع روان او پی می بریتفاوت از زمین تا آسمان است

محسن جهان

۱۴۰۱/۰۲/۲۱ - ۰۳:۴۹:۳۰

این ابیات اشاره به ناچیز شمردن ارزش انسان دارد. می‌فرماید، مدتی با تقلید از دیگران به خودم‌ بجز یک نام توجهی نداشتم. اگر چه در این کالبد بودم ولی ارزشی برای آن قائل نبودم. اما در لحظه‌ای که از این تصور و تقلید جسمانی‌ خارج شدم، قادر به مشاهده منزلت و عظمت وجود خود شدم.

مهیار ابراهیمی قطب آبادی

۱۴۰۱/۰۴/۱۵ - ۰۹:۵۸:۰۱

بسیار زیبا و شنیدنی 

نمایش بیشتر