مولانا

هیچ کس را عاشق دلیل نتواند گفتن بر خوبی معشوق و هیچ نتواند در دل عاشق‏ دلیل نشاندن که دالّ باشد بر بغض معشوق. پس معلوم شد که اینجا دلیل کار ندارد، اینجا طالب عشق می‏باید بودن. اکنون اگر در بیت مبالغه کنیم، در حق عاشق آن مبالغه نباشد و نیز می‏بینیم که مرید معنی خود را بذل کرد برای صورت شیخ که: ای نقش تو از هزار معنی خوش‏تر. زیرا هر مریدی که بر شیخ آید، اوّل از سر معنی برمی‏خیزد و محتاج شیخ می‏شود.بهاء الدین سؤال کرد که برای صورت شیخ از معنی خود برنمی‏خیزد بلکه از معنی خود برمی‏خیزد برای معنی شیخ. فرمود نشاید که چنین باشد که «2» اگر چنین باشد پس هر دو شیخ باشند.(مولانا جلال الدین محمد بلخی(مولوی)، فیه ما فیه، 1جلد، انتشارات نگاه - تهران، چاپ: دوم، 1386، ؛ ص106.)

سلام و عرض ادب، ادیبان را.مصرع سوم می‌باید به این‌گونه انشاد گردد:"پیش از رخ تو بنده‌ی معنی بودم..."