مولانا

مولانا

رباعی شمارهٔ ۹۶

۱

حاجت نبود مستی ما را به شراب

یا مجلس ما را طرب از چنگ و رباب

۲

بی‌ساقی و بی‌شاهد و بی‌مطرب و نی

شوریده و مستیم چو مستان خراب

تصاویر و صوت

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1305
سمیه الماسی :

نظرات

user_image
کمال داودوند
۱۳۹۶/۱۲/۰۹ - ۲۱:۳۱:۱۳
در این جا در مصرع آخر مستیم به معنی گدایی که هر روز در شهر میگردد و گدایی می‌کند جمع این رباعی از 5889
user_image
ن
۱۳۹۶/۱۲/۱۱ - ۱۴:۱۴:۳۳
نه جانممستیم یعنی شراب خورده ایم و مست شده ایم آدرس اشتباه نده
user_image
عباس
۱۴۰۰/۰۱/۰۹ - ۱۷:۳۸:۱۹
با تشکر از دست اندر کاران محترم سایت ارزشمند گنجور. منظور مولانا از مستیم نه گدایست که در شهر گدایی میکنه و نه شخصی که شراب خورده و مست شده. مولانا در مصرع اول از بیت اول میگه برای مست شدن ما به شراب احتیاجی نداریم و در مصرع آخر میگه ما شوریده و مستیم مثل مستانی که خراب شراب شده‌اند منظور مولانا این که همه چیز در درون ماست و اگر ما به اصل خویش زنده شویم آگاه خواهیم شد که به هیچ چیز از بیرون برای شاد شدن احتیاج نداریم از جمله ‌برای مست شدن به ‌شراب بیرونی احتیاج نداریم چرا که هم‌اکنون در درون آن شراب و همه‌ چیزهای دیگر را برای شاد بودن داریم.