مولانا

رباعی شمارهٔ ۹۸۲

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

۱۳۹۹/۰۴/۱۶ - ۰۴:۳۸:۰۶

تصور می‌کنم ، «مکن» و «نکنم» در مصرع سوم این رباعی باید به ضمّ کاف خوانده شوند. متعلق آن هم هجران است. یعنی دوری نکن، تا دوری نکنم.