ناصرخسرو
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۶
۱
چون فروماندی ز بد کردار خویش
پارسا گشتی کنون و نیک خو
۲
آن مثل کز پیش گفتند، ای پسر،
من به شعر آرم کنون از بهر تو
۳
گند پیری گفت کهش خوردی بریخت
«مر مرا نان تهی بود آرزو»
تصاویر و صوت
نظرات